Erabiltzailearen profila

Beste behin, Paco Rocaren maisulana. Zahartzaroa eta alzheimerra moduko gaiak ikutzen dituena, egoitza bateko egunerokotasuna erakutsiz, bertan sartu berri den banketxe zuzendari ohi baten pausuei jarraiki. Hasi eta amaitu azkar egiten den liburua da, baina horrek ez du arina bihurtzen, errealitatea aurrez aurre jarri eta hunkituarazteko modukoa baita.

Ezjakintasunetik, horrekin zer esan nahi du Azurmendik, Leizarragaren lanen atzean hainbat itzultzaile daudela?

Narrazio sorta bat da liburu hau. Bertan, XX mendeko lorpen zientifiko nagusi batzuen (Bosch-Haber prozesua, ABC kongetura, mekanika kuantikoa...) kontaketa egiten du, fikzio maila desberdinak erantsiz istorio bakoitzari. Narrazioek asko jokatzen dute istorioen "albo-kalteekin", izan lortutako asmakizunen edo hauen deribatuen aplikazio beldulgarriak, edo izan asmatzaileek ordaindutako prezio pertsonal altua.

Orokorrean, irakurgai entretenigarria da, erraz eta gustura irakurtzen dena. Gustatu zait. Hori bai, argi izan behar da istorioek badutela fikzio osagai garrantzitsua (eta sentsazionalismo pixkat?) , nahiz eta termino eta kontzeptu zientifikoak eta hauen azalpenak egokiak izan.

Zaila egiten zait liburutzar honen kritika egitea. Olga Tokarczuk nobel saridunaren "obra magna" modura deskribatua izan da.

Funtsean, XVIII mendean bizi izandako Jacob Frank mesias juduaren bizitzaren istorio fikzionalizatua da, batez ere Poloniar Lituaniar Batasunean gertatzen dena (gaur egun Ukrainako lurrak direnetan). Dena den, pausu azkar eta literatura arina duten fikzio historikoko liburu bat gehiago espero duen irakurleak beste zerbait aurkituko du. Irakurketa egiteak esfortzua eskatzen du. Toki eta pertsonaia asko jorratzen dituen liburua da eta batzuetan zaila izaten da hariaren jarraipena egitea. Nire kasuan, bigarren laurdenean batez ere.

Jacob-en bizitzaren kontakizuna egiten duen liburua da, baina hori baino askoz gehiago ere bada. Jada desagertua den Europa bateko geografia eta gizartearen argazkia da, eta erlijoaren (ez bakarrik judaismoa), politikaren eta filosofiaren inguruko hausnarketak ditu, nobela hau epiko bihurtzeraino. Irakurri dudan libururik onenetarikoa, zalantzarik gabe, nahiz eta hilabeteetako esfortzua eskatu didan.

Frankismo garaian Bruguera argitaletxetik atera eta proiektu propioa sortu zuten 5 irudigileren historia kontatzen duen komikia da hau, garai horretako moldeekin apurtuz bide propioa egiten hasi nahi izan zutenak. Beraz, liburu hau, Espainiar estatuko komikigintzaren historian ezezaguna zitzaidan momentu baten kontakizuna da, komikian. Paco Rocaren irudigintza bikainarekin, sentsazioak eta bestelakoak bikain islatuz. Erraz irakurtzekoa.

Gustura irakurri dut. Oso ondo zer espero ez nekiela hartu nuen liburua eta hasieran pixkat kosta ondoren gustura jarraitu dut. Istoriotik abiatuta, maitasun eredu desberdinen inguruan pentsaraztea du helburu eleberriak. Batzuetan identifikatuta sentiarazten, beste batzuetan guztiz kontrakoa... pentsaraztearen helburua betetzen du, behintzat.

Gustura ibili naiz baita erreferentziatzen dituen arte lanei buruz ikasten. Zoritxarrez, kasu batzuetan larregi gustatu eta liburua utzita denbora eman dut lan horiei buruz ikasten. Hala, etenaldi nahikotxo izan ditut, irakurketa fluxua oztopatuz. Hori bai, gauza berriak pozik ikasteko etenaldiak.

Hori bai, "Excel" programari erreferentziak "Excell" modura irakurtzeak, aitortzeko prest nagoen baino min gehiago egin dit begietan.

Hitler eta nazismoaren historia ezaguna da, eta askotan irakurri/ikusi/entzun izan dugu horren inguruan. Vuillardek ordea, zerbait berria eta desberdina ekartzen digu. Anekdota, momentu jakin batzuen kontakizuna. Alemaniako industriagizon garrantzitsuenekin bilera sekretua Reichstag-ean, Ribbentropen bazkaria Erresuma Batuko Lehen Ministro zen Chamberlainekin, Austriako Anschluss-arekin lotutako hainbat istorio... Paralelismo argiak ikusi dizkiot Lenotreren Napoleonen liburuarekin.

Oso gomendagarria. Laburra ere bada, azkar irakurtzekoa.

Ikasi dudan datu kurioso bat: Ribbentrop, tartean enbaxadore zela Erresuma Batuan. Chamberlainen jabetza zen etxe batean bizi zen.

Irakurtzen dudan Rocaren lehenengo komikia da hau. Gomendatutakoa izanik, liburutegian hartu eta irakurtzen hasi eta bukatu dut. Bikaina iruditu zait, bisualki eta gidoi aldetik. Hiru neba-arrebek aita zenaren bigarren etxea saltzeko prestatzen hasten direnean hasten da istorioa. Horrek azaleratuko ditu seme-alaba bakoitzak etxe horrekin, aitarekin, eta euren artean izandako dinamika desberdinak.

Epopeia handi eta epikoetan beharrean, batzuetan, istorio hunkigarrienak ia gu guztion bizitzako detaileetan aurki dezakegu: denbora iragatea, iraganeko gu-arekiko harremana, gurasoekiko harremana, gurasoen heriotza... Etxea-k istorio arrunt horietako batzuen ezohiko bikaina egiten du.

Gomendagarria, oso.